Wedstrijdverslag Bergrace Lunteren

Het is bijna half 12 als we aankomen op de Goudsberg in Lunteren. Wij zijn Evelien, Nico en ikzelf. Nico zal net als ik de 20 kilometer gaan lopen. Het is bewolkt, maar niet koud. Droog. Dat is wel fijn.

Vanaf de parkeerplaats ziet het bos er vlak uit. Pas als je het bos inloopt kom je de zandafgraving tegen en krijg je met de eerste heuvels te maken. We lopen naar beneden, midden in de kuil is de start/finish van de Bergrace. Als wij aankomen is de obstacle run nog volop aan de gang. Dus eerst maar even rustig zitten. Startnummer en chip ophalen, laatste materiaalcheck, nog maar eens naar het toilet, even rekken en inlopen. The usual.

Bij de start van de 20 kilometer trail run en eigenlijk ver daarvoor al blijkt dat het niet duidelijk is hoe het parcours precies loopt. Meerdere lussen die steeds van elkaar verschillen moeten worden afgelegd. 2x 7.5 kilometer en 1x 5 kilometer, dat moet samen 20K maken. Althans in theorie. Onderweg – dat is dan wel weer leuk voor de toeschouwers en mijn “Number one fan” – kom je drie keer over de start heen voordat je finisht. Na drie keer uitleggen snapt nog steeds niet iedereen precies hoe we gaan lopen. Ikzelf ook niet, maar ik vertrouw erop dat dat tijdens de race wel verandert. Ik leg me erbij neer en maak me klaar voor de start.

Mijn hartslag piekt en na nog geen 3 km ben ik helemaal op. Dat had ik niet verwacht…

Het startschot klinkt. Ik zit voor in de hoede en kan goed meekomen. Dat houd ik zeker vol tot aan de eerste heuvel. Ik sprint hem bijna omhoog en daal nog sneller weer af. Gelijk weer de volgende. Omhoog en omlaag. Steeds via technische single trails af en toe met wat klim en klauterwerk erbij. Mijn hartslag piekt en na nog geen drie kilometer ben ik helemaal op. Dat had ik niet verwacht…

Vooraf had ik goed naar de race gekeken. Ook naar de hoogtemeters. Nog meer naar de deelnemers en ook de tijden van vorig jaar. Normaal leg ik mijn 20K runs veel sneller af dan de snelste in 2014. Dat biedt perspectief. Doel was en is dan ook om in de top 3 te eindigen. Dat moet kunnen.

Zandafgraving Lunteren

De top 3 behalen

De 10 en 20 kilometer starten tegelijk waardoor het niet direct duidelijk is wat mijn positie is. De eerste 3 kilometer ben ik de eerste van de 20K. Na een stevige afdaling door het mulle zand met een afsprong van een meter en vervolgens een stevige klim moet ik die positie weggeven. Ik loop mee met de 1e, 2e en 3e van de 10K en juist als wij rechtsaf willen slaan horen wij geschreeuw. Het is de nummer één van de 20K die aangeeft dat we hebben afgesneden.

Wij herstellen en lopen vervolgens het officiële parcours. Dit is alleen zo onduidelijk aangegeven dat als wij weer bovenkomen, wij een hoop mensen voor ons zien. Het feest is compleet als ik opeens mijn jongere broertje, die net is begonnen met trail runnen voor me zie lopen. Door de intimidatie en het fout lopen heeft hij besloten om te stoppen. Ik geef hem nog een laatste roep na: “doorgaan, maakt niet uit”. Maar hij heeft zijn besluit al genomen.

Na het klimmen, daar kun je de klok op gelijk zetten, volgt al snel weer een daling.

Ik kom de eerste keer over de finish. Evelien staat met haar fototoestel klaar en ik geef aan dat het een erg pittige race is. Ik heb er dan nog geen vijf kilometer opzitten. Haar aanmoediging doet me goed. Ik ga volle kracht verder. Heuveltje op, heuveltje af. Soms zijn de klimmetjes wat langer, dan weer ontzettend stijl en technisch. Na het klimmen, daar kun je de klok op gelijk zetten, volgt al snel weer een daling. Ik krijg mijn hart niet rustig en kom eigenlijk pas erg laat in een goed ritme.

Als ik eindelijk in mijn ritme zit, loop ik al een behoorlijke tijd alleen. Af en toe hoor ik het geluid van iemand die over de finish komt, maar behalve dat zie of hoor ik niemand. Pas veel later in de race haal ik nog een paar mensen van de 10K in. Ik moedig ze aan om nog even door te zetten. Dat geeft nieuwe energie. Aan hen. Aan mij.

Klimmen tijdens de Bergrace Lunteren

De finish in zicht

De derde keer dat ik over de finish kom, verstomt bijna elk geluid. In mijn hoofd een harde stem: “Stop er maar mee. Het is goed zo! Voor wie do je dit?” Even staan mijn hersenen open voor de wereld van buitenaf. Het is mijn broertje die me stevig aanmoedigt. “Kom op jongen, je doet het hartstikke lekker. Niemand bij je in de buurt. Loop je eigen race.” Even later ben ik weer alleen met dezelfde stem.

Net als ik de stem wil wegdrukken voel ik mijn benen. KRAMP! Na het vele klimmen en dalen, van volle sprint, naar bijna volledige stop zijn mijn benen er klaar mee. Vooral mijn kuiten. De laatste drie kilometers gaan tergend langzaam voorbij. De pace ligt tussen de 7 en 8 minuten in. Oftewel 7 a 8 Km/h. Inmiddels heb ik iemand op de hielen zitten. Zo erg ben ik ingezakt. Nog een paar korte heuveltjes, een langere afdaling en een laatste klim. Dan volle sprint naar beneden, bochtje om en over de finish. De laatste afdaling zet ik vol aan. Laat me van de berg afvallen en ga volle sprint richting de finish. Gelukkig! Net niet ingehaald. Einde wedstrijd. Drinken. Eten. Rust. I made it!

Klaar voor de afdaling

Mooie Race

De Bergrace in Lunteren is een mooie race. De vrijwilligers waren top! Het parcours liet qua bewegwijzering wel wat te wensen over. Het eindklassement is bijna zinloos, als je daar al voor loopt. De afwisseling is groot. Technische beklimmingen brengen je soms bijna tot stilstand. De afdalingen wisselen van door de regen uitgesleten zandhellingen tot wat hardere single trails. Soms technisch, soms wat breder. Het totale aantal hoogtemeters ligt volgens Strava boven de 600. Bossen, open grasvelden, zandvlaktes, het terrein heeft voor ieder wat wils. Het is een prachtige ervaring en een must-do voor iedereen die graag het klimmen en dalen wil oefenen.

Nieuw voor mij was de gezelligheid na de race. Even wat zitten en drinken met je “tegenstanders”. Bij trail runnen kan het omdat je vooral tegen jezelf en tegen het terrein vecht. Nog wat nieuwe technieken leren een praatje maken en daarna naar huis toe. Mijn nummer één fan is er klaar mee. Die staat hier al een tijdje op mij te wachten. Mijn totale racetijd: 2 uur en 3 minuten. Nog nooit zo lang gelopen over een 20K.

Finish foto Bergrace Lunteren